Historia łapskiego sportu #13 – Olimpijczycy

Kontynuujemy nasz cykl spotkań pt. „Historia sportu w Łapach”.

W tym odcinku przedstawimy sylwetki dwóch olimpijczyków. Znanego zapewne przez naszych kibiców Grzegorza Kiełsę i mniej znanego Romualda Siemionowa. Pierwszy z nich był znakomitym bokserem, drugi zaś strzelcem sportowym.

Grzegorz Kiełsa

Ur. 26.05.1979 r w Białymstoku, szkołę podstawową i średnią ukończył w Łapach. Absolwent Technikum Samochodowego w Łapach, Wyższej Szkoły Gospodarowania Nieruchomościami w Warszawie (filia w Białymstoku), oraz Politechniki Białostockiej (wydział Marketingu i Zarządzania).

Olimpijczyk z Sydney (2004r.) w wadze ciężkiej w boksie.

Już od szkoły podstawowej interesował się sportem. Uprawiał wiele dyscyplinach. Grał w piłkę koszykową. Startował w zawodach lekkoatletycznych: pchał kulą, biegał, skakał wzwyż. Był zawodnikiem wszechstronnym. Ale nigdy nie startował w dziesięcioboju lekkoatletycznym, co wielokrotnie powtarzał z okazji licznych komentarzy telewizyjnych dwukrotny mistrz olimpijski w boksie Jerzy Kulej. Boks chciał uprawiać dość wcześnie, ale nie pozwalali mu na to rodzice (trzeba było mieć ich pisemną zgodę). Mając już 18 lat zakomunikował, że będzie uczęszczał na treningi bokserskie. Karierę zawodniczą rozpoczął u trenera Ryszarda Dargiewicza (zwanego łowcą talentów) w białostockim klubie Asdex (1997-1998). Od 2000 trenerem Grzegorza w miejscowym Hetmanie był Stanisław Wąsowski.

Pierwszy medal (brązowy) w gronie seniorów zdobył w roku 1998, a więc zaledwie po rocznym treningu.

Pierwszy tytuł mistrzowski wywalczył 20 lutego 2000 roku w Płońsku. Po drodze zwyciężył: Piotra Hałonia, Tomasza Bonina, a w finale Henryka Zatykę.

Brał udział w Halle w VI turnieju kwalifikacyjnym do Igrzysk Olimpijskich w Sydney. Stoczył 4 pojedynki, by awansować do finału. Pokonał: Mamuti Erzvala (Macedonia) 11:2, Aslana Ulku (Turcja) 3 r. rsc., Constantina Onofreia (Rumunia) 10:5 i Kestutisa Bitkievicjusa (Litwa) 5:0. Ze względu na kontuzję, nie stanął do pojedynku z Anglikiem Audley Harrisonem. Obaj finaliści zakwalifikowali się na Igrzyska Olimpijskie

Grzegorz miał pechowe losowanie, gdyż w pierwszej walce trafił na późniejszego wicemistrza, Kazacha Muchtarchana Diłdabekowa. Walczył bardzo rozsądnie i ambitnie, starał się nie dopuścić przeciwnika do półdystansu. Niestety kilka zamachowych ciosów Kazacha dosięgło Grześka.

2001 roku startował na mistrzostwach świata w Belfaście (Irlandia Północna) oraz w 2003 roku w Bangkoku. Przegrał w tych imprezach w ćwierćfinale zajmując 5-8 miejsce w turnieju.

Wystąpił na Mistrzostwach Europy w 2000r. w Tampere (odpadł w eliminacjach) i 2002 r. w Parmie (doszedł do ćwierćfinału)

Trenerzy: Ryszard Dargiewicz, Stanisław Wąsowski.

Osiągnięcia Grzegorza Kiełsy

Drużynowy Mistrz Polski: 2001, 2002, 2004, 2005;

Drugie miejsce w latach: 2000, 2003; Trzecie miejsce w latach: 1999

Indywidualne mistrzostwa Polski:

Kategoria młodzieżowa: 1999 – złoty medal

Mistrz Polski Seniorów: 2000, 2001, 2002,

Srebrny medal w roku 2004;

Brązowy medal w roku 1998

1999 r wygrał turniej Usowa w Grodnie

Dwukrotny zwycięzca Turnieju Stamma

2000 r. – otrzymał złote rękawice przyznawane corocznie najlepszemu polskiemu pięściarzowi.

W 2002 roku w Plebiscycie Gazety Współczesnej na 10 – ciu najpopularniejszych sportowców województwa podlaskiego zajął wysokie IV miejsce.

Zakończył karierę amatorską i wyjechał do Kanady do Toronto i przeszedł na zawodowstwo.

W boksie zawodowym zadebiutował 11 marca 2006 r., podczas gali w Montrealu, pokonując przez nokaut Amerykanina Mika Jonesa.

21 listopada 2008 r. wywalczył bokserski pas mistrzowski Kanady wagi ciężkiej pokonując na punkty Raymonda Olubowale.

20 marca 2009 r. Kiełsa po raz pierwszy obronił tytuł mistrza Kanady, w wadze ciężkiej. W 8 rundzie, przez TKO wygrał z Kanadyjczykiem Arturem Cookiem.

Grzegorz Kiełsa wielokrotny mistrz Polski w boksie

Grzegorz po walce. Od lewej: trener Stanisław Wąsowski, Grzegorz, ojciec Grzegorza Kazimierz Kiełsa, Jan Żyliński.

Grzegorz Kiełsa słucha wskazówek dwukrotnego mistrza olimpijskiego Jerzego Kuleja.

Ryszard Dargiewicz znany trener boksu – wychowawca ponad 300 medalistów Mistrzostw Polski, między innymi olimpijczyka Grzegorza Kiełsę – absolwenta ZSM w Łapach. Ponadto Ryszard Dargiewicz był członkiem Polskiego Związku Bokserskiego. Pełnił funkcję Prezesa Podlaskiego Związku Bokserskiego.

2002 roku Plebiscyt Gazety Współczesnej na 10 – ciu najpopularniejszych sportowców województwa podlaskiego.

( 1. Mariusz Dziembowski – boks, 2. Marek Twardowski, Adam Wysocki –kajakarstwo, 3. Joanna Zapolska -fitness, 4. Grzegorz Kiełsa – boks.

W zastępstwie odbierał wyróżnienie ojciec Kazimierz).

5. Grzegorz Kiełsa i ojciec Kazimierz.

6. Trener Wąsowski tym razem w roli podczaszego serwuje drinka Kazimierzowi Kiełsa.

Romuald Siemionow

Ur. w Łapach w 1949 roku, zmarł 15.11.2008r. w Bydgoszczy. Reprezentant sportu strzeleckiego. Dwukrotny olimpijczyk (1976, 1980). Wielokrotny medalista Mistrzostw Polski, Mistrzostw Europy i Mistrzostw Świata. Ojciec pochodził z Omska, dziadek był oficerem armii carskiej. Po Rewolucji Październikowej służył w Armii Czerwonej. Gdy zaczęli robić czystki, wkrótce słuch o nim zaginął. W 1937 roku rodzinie udało się wyjechać z ZSRR do Polski. Do Łap dotarli dopiero w 1940 roku. Ojciec ożenił się ze Stanisławą Kwiatkowską, rodem z Poświętnego. Romuald dzieciństwo spędził na Wygwizdowie (dzielnicy leżącej tuż przy kolei, obok byłego stadionu Pogoni). W Szkole Podstawowej nr 2 uczęszczał na kółko plastyczne, prowadzone przez Eugeniusza Prószyńskiego. Za wykonanie makiety Pomnika Grunwaldzkiego uzyskał w Białymstoku I miejsce. Sportem strzeleckim zainteresował się przez przypadek. Będąc w klasie III Technikum Elektrycznego w Białymstoku na lekcję j. polskiego przyszedł nauczyciel przysposobienia obronnego Janusz Olszaniecki wskazał na Romualda i jeszcze dwóch innych uczniów i polecił im udać się wraz z nim na strzelnicę. Już tam na miejscu zakomunikował, że będą zawodnikami. Przyszły mistrz sportu strzeleckiego nigdy nie trzymał broni. Po krótkim instruktażu w pierwszym swoim występie na 10 strzałów, 7 umieścił w czarnym polu. Rozpoczęły się treningi. Jako reprezentant Juvenii Białystok zdobył pierwszy medal (brązowy) w konkurencji kbks-5, na Mistrzostwach Polski Juniorów. Po maturze zamierzał pozostać w Białymstoku, przystąpił nawet do egzaminów na Politechnice Białostockiej, ale ostatecznie „wylądował” w Wyższej Szkole Wojsk Łączności w Zegrzu. Występował tam w klubie „Kadra Rembertów”. Zawodowo związał się z Bydgoszczą i tu kontynuował swoja karierę sportowa w klubie OWKS, a następnie Zawiszy. W pierwszym starcie na Mistrzostwach Europy w Linzu (Austria) wywalczył medal srebrny. Jeszcze bardziej pomyślne były mistrzostwa starego kontynentu w Enschede (Holandia)- złoto drużynowo i indywidualnie. Rywalizacja na tych zawodach przebiegała bardzo ciekawie. Początkowo prowadził Niemiec, trzeci był Stanisław Marucha, Siemionow zajmował czwarte miejsce. W ostatniej serii strzelił same dziesiątki. Znając już osiągnięcia moich poprzedników, wyszło Romualdowi, że wygrał rywalizację. Podszedł do niego Niemiec i zapytał się ile uzyskał punktów? Łamanym niemieckim odpowiedział mu, gratuluję tobie drugiego miejsca.

Igrzyska Olimpijskie

Po tragedii podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium (palestyńscy terroryści zastrzelili między innymi izraelskiego trenera Mosze Weinberga) te, na których startował po raz pierwszy Romuald Siemionow, a więc w Montrealu, były maksymalnie zabezpieczone. Dosłownie na każdym kroku kontrolowano przepustki i to, co ze sobą się niosło. Występ olimpijski nie zaliczył do zbyt udanych. Bezpośrednio po zawodach został zaprowadzony na kontrolę antydopingową. Wynik był negatywny. Po raz drugi był poddawany kontroli antydopingowej na mistrzostwach świata w Jugosławii w 1981 roku. Wynik był taki sam ja w Montrealu.

Moskwa 1980 – Igrzyska Olimpijskie. Zajął XI miejsce. Była szansa na wyższą lokatę. Przykładowo, gdyby zamiast jednej „9” trafił w „10” awansowałby aż o 4 miejsca i zająłbym VII miejsce Swoją karierę zakończył zdobyciem złotego medalu na MP w Bydgoszczy w 1987 roku.

Romuald Siemionow olimpijczyk z Montrealu i Moskwy

Wygwizdowo. Do ukończenia szkoły średniej Romuald Siemionow mieszkał w domu drugim od lewej.